بررسی میزان به کارگیری انواع روش های ارزیابی دانشجو توسط گروه های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی تهران

زمینه و هدف: با مطرح شدن محدودیت های روش های سنتی ارزیابی در سنجش توانمندی های فراگیران در سال های اخیر، روش های ارزیابی دستخوش تغییرات بسیاری شده است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت موجود گروه های آموزشی در به کارگیری انواع روش های ارزیابی دانشجو در دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گردید.   روش کار: در مطالعه توصیفی- مقطعی حاضر، انواع روش های ارزیابی مورد استفاده توسط گروه های آموزشی در سال 1391 با استفاده از ابزار محقق ساخته جمع آوری شد. در این ابزار، روش های شایع ارزیابی دانشجو بر اساس سطوح مختلف هرم miller به صورت آزمون های کتبی و شفاهی، آزمون های ارزیابی استدلال بالینی، آزمون های ارزیابی مهارت های بالینی و آزمون های مبتنی بر محل کار طبقه بندی گردید. نمونه پژوهش تمامی گروه های آموزشی به روش سرشماری بود که استفاده یا عدم استفاده از هر روش ارزیابی را در مقاطع تحصیلی مختلف مشخص کرد. داده های جمع آوری شده به تفکیک آزمون های مورد استفاده از طریق آمار توصیفی تحلیل گردید.   یافته ها: در مجموع از 115 گروه آموزشی، 81 گروه (43/70 درصد) پرسش نامه ارسال شده را تکمیل کردند. بیشترین آزمون مورد استفاده توسط گروه های آموزشی، آزمون های کتبی و شفاهی و بیشترین آزمون مورد استفاده، آزمون های چند گزینه ای بود. بیشترین آزمون استفاده شده در دسته آزمون های ارزیابی استدلال بالینی به آزمون pmp ( patient management problem ) اختصاص داشت. آزمون osce ( objective structured clinical examination ) نیز بیشترین آزمون مورد استفاده در دوره های بالینی پزشکی از دسته آزمون های ارزیابی مهارت ها بود.   نتیجه گیری : از آن جایی که دانش آموختگان دانشگاه های علوم پزشکی باید توانمندی هایی فراتر از کسب دانش نظری کسب نمایند، ولی روش های ارزیابی مورد استفاده توسط گروه های آموزشی توانایی سنجش توانمندی های مورد نظر را ندارد؛ نتایج پژوهش حاضر بر لزوم بازنگری در برنامه های ارزیابی دانشجویان علوم پزشکی تأکید می نماید.